به گزارش خبرگزاری «حوزه»، سایت پرسمان دانشجویی، وابسته به نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها به انتشار سؤالات برخی از دانشجویان و پاسخ به این پرسش ها پرداخته که تقدیم می گردد.

سؤال:

با سلام. مي خواستم بگم مگر در سوره بقره آيه 125 نفرموده كه خانه كعبه را محل امن قرار داديم؟ پس چرا الان خانه خدا امنيت نيست؟ مگه نبايد آيه هاي قرآن براي هميشه صدق داشته باشه؟

پاسخ:

بله، خداوند در آیه 125 سوره مبارکه بقره برای بیان عظمت خانه کعبه می‌ فرماید: «وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَیْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهِیمَ مُصَلًّى وَ عَهِدْنا إِلى إِبْراهِیمَ وَ إِسْماعِیلَ أَنْ طَهِّرا بَیْتِىَ لِلطَّائِفِینَ وَ الْعاکِفِینَ وَ الرُّکَّعِ السُّجُود»؛ و (به خاطر بیاورید) هنگامى که خانه کعبه را محل بازگشت و مرکز امن و امان براى مردم قرار دادیم! و (براى تجدید خاطره،) از مقام ابراهیم، عبادتگاهى براى خود انتخاب کنید! و ما به ابراهیم و اسماعیل امر کردیم که خانه مرا براى طواف‌‏کنندگان، مجاوران، رکوع‌‏کنندگان و سجده کنندگان، پاک و پاکیزه کنید.»

خانه خدا محل امنیت:

محل امن بودن خانه «کعبه» به این مناسبت است که خداوند مقرر نمود کسى که به این خانه پناهنده شود، تا هنگامى که در آن‌جا است، جان و مال او ایمن باشد و هرگز ترس به خود راه ندهد و مردم نیز باید جهت عظمت و احترام به کعبه، متعرض فردی نشوند که خود را در پناه آن قرار داده است.

این خانه یک خانه امن براى مردم و نیز حیوانات است. حرم مکه که خانه کعبه در آن قرار گرفته، از جانب خدا محل امن اعلام شده، حتى اگر کسى که باید حد بر او جارى شود، به حرم مکه پناهنده شود، کسى حق ندارد تا وقتى که در حرم است به او حد جارى کند. بلکه باید آن‌قدر صبر کنند تا از حرم بیرون بیاید، آن‌گاه حد الهى را بر او جارى کنند. حتى حیوانات هم در حرم امنیت دارند و شکار آنان در داخل حرم مکه ممنوع است.(1)

در اینجا باید توجه داشت، حفظ حریم و ایجاد امنیت هر جا از جمله خانه کعبه، که خداوند از مردم خواسته، توسط خود مردم و حاکمان جامعه تحقق می یابد و کوتاهی در این زمینه به حاکمان و مردم بر می گردد نه خداوند. مانند دستور نماز که یک نیاز روحی و راه ارتباط با خدا است، از مردم خواسته شده که به جا آورند. حال اگر برخی کوتاهی کرده یا نمی خوانند به خواست و اراده خودشان بر می گردد نه خداوند. البته نباید فراموش کرد که مسئولیت انجام ندادن دستور خدا به گردن متخلفان است و باید پاسخگو باشند چه در دنیا و چه در آخرت.

پی نوشت:

1. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی‏، محمد جواد، ج ‏1، ص 383،